Była to niewątpliwie praca dla cierpliwych, ale cieszyła się duży, zainteresowaniem. Bartnik opowiadał również o wczesnośredniowiecznych metodach pozyskiwania wosku i miodu, produkcji woskowych tabliczek, woskowych figurek wotywnych, które chrześcijanie składali wraz z modlitwą na ołtarzu jeszcze w drugiej połowie XX wieku, a być może na wsi ten zwyczaj zachował się do dziś.

Ciekawych informacji można się było również dowiedzieć o konserwujących właściwościach miodu, zarówno do celów spożywczych, jak i innych. Szokujące jest np., że we wczesnym średniowieczu, kiedy umyślni byli wysyłani przez władcę, aby sprowadzić złoczyńcę „żywego lub martwego” i mogli przywieźć tylko jego głowę, to w lecie, kiedy w upale wszystko szybko się psuje, taką głowę w ceberku zalewano właśnie miodem, żeby się w drodze nie zepsuła i „dowód” wykonania zadania nadawał się to
pokazania.

W skansenie można było spróbować różnych potraw z miodem, gotowanych na ognisku w glinianych garnkach lub pieczonych w piecu chlebowym. Dodatkowo prowadzone były warsztaty garbowania skór, wyrobu instrumentów muzycznych, produkcji drewnianej stępy metodą wypalania, bednarskie, kołodziejskie, snycerskie. Wszyscy chętni mogli wziąć również udział w warsztatach produkcji filcu, pisania gęsim piórem, lepienia z gliny i tkaniu. Odbywały się także rejsy repliką łodzi wikingów i pokaz robienia tatuażu metodą wczesnośredniowieczną. W trakcie imprezy realizowane były zdjęcia do filmu pana Cozaka o Wolinie sprzed 1000 lat. Dla najmłodszych na placu zabaw prowadzone były gry i zabawy przez młodzież z wolińskiego gimnazjum wraz z panią od historii. Nawet w czasie wakacji młodzież chętnie włącza się w działania prowadzone w skansenie.

Źródło: Centrum Słowian i Wikingów