Wieczorne nabożeństwa przypominają, że to właśnie w czwartek przed męką Chrystus ustanowił Eucharystię i kapłaństwo jako posługę, a w ręce swoich uczniów oddał sakramentalną posługę wobec ludzi. Nawoływał także by jego uczniowie stawali się prawdziwymi sługami ludzi. W czasie czwartkowej liturgii przypomina o tym symboliczny obrządek obmycia stóp. Czyni to główny celebrans nabożeństwa wobec dwunastu starców.
W Wielki Czwartek przed rozpoczęciem liturgii opróżnia się tabernakulum, które do Nocy Zmartwychwstania pozostaje puste, a ołtarz — aż do Wigilii Paschalnej — pozostaje bez obrusa, świec i wszelkich ozdób. Rozpoczynają się godziny skupienia i refleksji, a w domach czas na ostatnie przygotowania by niedzielny poranek zalśnił radością nie tylko serc ale także naszych zwyczajnych ludzkich zmysłów.