W XIX stuleciu mieszkańcy miasta czerpali wodę z wielu prywatnych kopanych studni, jedynie 15 z nich były studniami publicznymi. Głębokość takich studni dochodziła do około 13 metrów. Źródła wody znajdujące się na przedmieściach oferowały względnie dobrą jakość wody. Problem występował w centrum, gdzie jakość wody miała pogarszać się z roku na rok.

W 1902 roku wydrążono nowe ujęcie wody, zbudowano przepompownię, stację uzdatniania wody oraz wieżę ciśnień na najwyższym punkcie miasta. Stację uzdatniania wody i przepompownię wzniesiono w stylu nawiązującym do stylu gotyckiego i romańskiego. Podobną stylistkę zastosowano w przypadku wieży ciśnień, która nawiązywała swoim kształtem do średniowiecznych fortyfikacji miejskich.

Pierwotnie wieża ciśnień posiadała ceglaną głowicę. W wyniku działań wojennych w II wojnie światowej wieża straciła zbiornik i głowicę. W latach 1962-63 odbudowano wieżę ciśnień, pozostając przy kształcie nawiązującym do baszty miejskiej. Dzisiejsza wieża ciśnień ma stanowić przykład historyzmu w architekturze budynków związanych z przemysłem i techniką. W Niemczech na przełomie XIX i XX wieku tym stylem miał być Rundbogenstil czyli styl arkadowy. Fundament wieży stanowi pierścieniowa ława betonowa sięgająca około 130 centymetrów poniżej powierzchni ziemi. Wieża nie posiada piwnicy. Trzon wymurowano z cegły klinkierowej, w latach 1962-63 pogrubiono ściany trzonu o grubość jednej cegły. Obecnie otynkowana podstawa, była prawdopodobnie pierwotnie licowana piaskowcem. Podstawę głowicy obniżono podczas odbudowy o około 3,4 metra. W środku znajdują się stalowe schody z balustradą stalową. Otwory okienne są zasłonięte luksferami.

Pełna wersja wpisu, uzupełniona o dodatkowe ilustracje i linki znajduje się pod linkiem:
lepszykamien.wordpress.com/2023/01/28/wieza-cisnien-w-kamieniu-pomorskim/

Pan Marcin
lepszykamien.wordpress.com