Jako młody chłopak, pod koniec 1959 roku, zatrudniłem się na krótko jako tzw. goniec u dyrektora Kazimierza Szczoczarza dawnej Odrowskiej stoczni remontowej. Z tej pozycji mogłem mieć gwarancję podpisania umowy od 1 stycznia 1960 roku nauki zawodu mechanika silników okrętowych. Zawód stoczniowca, silnikowca oraz pracownika struktur zarządzania stocznią znam perfekcyjnie. Dodam, że zdałem egzaminy państwowe w Szczecinie i legitymuję się dyplomem mistrzowskim. Tyle na wstępie, by nikt nie miał wątpliwości, co do mojej wiedzy i opinii.

Fotografia zainteresowała mnie tak mocno, że zostałem fotoreporterem i fotografem w Świnoujściu. Od 1967 roku do dnia dzisiejszego nie rozstaję się z aparatem fotograficznym. Wykonałem miliony zdjęć i byłem świadkiem niezliczonych wydarzeń i sytuacji. Dlatego mam prawo głośno krzyczeć, że naszą stocznię zniszczyli politycy.

Stocznia obchodzi mnie jako byłego jej pracownika. Ale też jako długoletniego mieszkańca Świnoujścia. A ja, jako jej były pracownik, jestem w jakiejś mikronowej części sukcesu tego znanego w Europie zakładu. A co mają powiedzieć pracownicy, którzy ze stocznią związali niemal całe swoje życie? Jaki jest ich gniew? Mój - jest przeogromny. Nazwijmy rzecz po imieniu: tego zarżnięcia wspaniałej stoczni remontowej dokonali nieudacznicy, analfabeci albo agenci obcych wywiadów. Tak, nie obawiam się tych mocnych słów.

Największe pretensje stoczniowcy mają do ostatnio rządzących ponad pięć lat. Co zrobili? To teraz to się dzieje!. Nie będę się rozpisywał, ale bardzo proszę stoczniowców: nie zostawiajcie naszej stoczni. To jest nasz majątek. Nie pozwólcie wywieźć nawet śrubki. To jest bezczelna kradzież tego, co przez ponad 60 lat wypracowaliśmy.

Pokażę Wam dziś wiele zdjęć w fotogalerii, byście mogli zobaczyć, jak ciężką pracą i intelektem naszych inżynierów stworzyliśmy stocznię naszych marzeń. Podziwiała ją Europa. Najwięcej kontrahentów było z Norwegii. Pamiętam, jak pani budownicza inżynier Sylwia R. zakochała się w norweskim marynarzu z remontowanego statku. Wkrótce odbył się ślub. Poznałem wspaniałych rodziców pana młodego. Po roku pani Sylwia urodziła pięknego dużego chłopaka. Piękna Sylwia, bo tak zawsze o niej mówiłem, wyjechała do męża w Norwegii i została wspaniałym ambasadorem naszej stoczni. Hitem w tamtym okresie było wydłużanie statków. Na dokach przecinano statek na pół i wstawiano nowy spory fragment nowego kadłuba.

Powtarzam: nie zostawiajcie naszego dorobku. Jak trzeba będzie, sam się przywiążę łańcuchem do doku, pomimo tego że na karku mam już osiemdziesiątkę.

Kliknij tu, aby zobaczyć fotogalerię:
//iswinoujscie.pl/fotografie/1214/


Andrzej Ryfczyński
mechanik silników okrętowych, fotograf, fotoreporter

źródło: www.ikamien.pl