Pełna wersja wpisu, uzupełniona o dodatkowe linki i zdjęcia jest dostępna pod tym linkiem:
lepszykamien.wordpress.com/2019/10/11/schylkowopaleolityczne-obozowisko-lowcow-reniferow-buniewice-nr-7/

Wyspę Chrząszczewską wspomina się przy okazji niemieckich wyrzutni V1, albo cementowni i kopalń kredy. Sięgając do wieków średnich pojawia się ona przy misjach Ottona oraz w trakcie wojen duńskich. Wspomina się również o istniejących w przeszłości megalitach, ale kilka lat temu odkryto na niej dużo starsze ślady po ludziach zamieszkujących naszą okolicę.

Badacze z Katedry Archeologii Uniwersytetu Szczecińskiego i Instytutu Prahistorii Uniwersytetu imienia Adama Mickiewicza w Poznaniu – pan Michał Urbanowski, pani Katarzyna Pyżewicz, pan Michał Adamczyk i pan Radosław Szemelak postanowili poszukać jeszcze starszych reliktów po dawnych mieszkańcach. Badania przyniosły spodziewane rezultaty, ponieważ odnaleziono dowody na obecność ludzi w naszej okolicy już 11 tysięcy lat temu, kiedy to klimat znacznie różnił się od obecnego. Przed tymi odkryciami pierwsze ślady obecności człowieka na Pomorzu datowano na ok. 9 tysiecy lat temu.

W latach 2011 – 2013 prowadzili oni badania rozpoznawcze, których celem było ustalenie z czym w ogóle mają do czynienia. Odkryte stanowisko oznaczono jako AZP 18-07/10, stanowisko nr 7 w Buniewicach. Podczas badań powierzchniowych (czyli metodycznego przechadzania się po polach) odnaleziono 611 zabytków z różnych okresów epoki kamienia. Zabytki zostały wykonane z występujących na terenie Wyspy Chrząszczewskiej krzemieni kampańskich i górnoturońskich.

Odnalezione zabytki badacze wydatowali następująco:

- zabytki z przełomu młodszego Dryasu/wczesnego okresu preboralnego
- zabytki z okresu preborealnego/borealnego – wczesnego mezolitu
- zabytki z wczesnego okresu atlantyckiego – późnego mezolitu
- zabytki z środkowego i późnego okresu atlantyckiego – późnego mezolitu
- zabytki z okresu subborealnego, łącząnego z kulturą pucharów lejkowatych

Ze schyłku paleolitu odnaleziono 174 zabytki, głównie tzw. wióry. Innymi narzędziami wykonanymi z krzemienia były liściaki, drapacze i rylce – nazwy tych zabytków dosłownie oddają ich funkcje i wygląd. Wszystkie te zabytki wykonano ze wspomnianych krzemieni występujących na terenie wyspy. Pan Michał był uprzejmy zwrócić uwagę, iż tradycyjnie nazywa się je narzutowym krzemieniem bałtyckim. Pokłady tego surowca można dostrzec w klifach oraz w nieczynnych już kopalniach kredy na terenie wyspy.

Obok gotowych narzędzi i wiórów, odnaleziono również szereg odpadków i rdzeni (rdzenie to wstępnie obrobione bryły krzemienne) co może świadczyć, że świeżo pozyskane buły krzemienia obrabiano na miejscu.

Zabytki ze stanowiska Buniewice 7 pan Michał zaliczył do tzw. technokompleksu z liściakami – młodszego facjesu, datowanego na młodszy Dryas i początki okresu preborealnego, kiedy miała istnieć tzw. kultura świderska i ahrensburska. Ze względu na skromny zasób wiedzy na temat tego okresu raczej nie sposób nic więcej powiedzieć.

Wstępnie na terenie wyspy Chrząszczewskiej odnaleziono schyłkowopaleolityczne obozowisko łowieckie. Mieszkańcy polowali na renifery z pomocą narzędzi, których ostrza wykonywano z krzemienia. Najstarsze ślady można datować na 11 tysięcy lat temu.

Wpis powstał głównie na podstawie artykułu pana Michała Adamczyka "Buniewice, stanowisko 7: inwentarz technokompleksu z liściakami na tle osadnictwa schyłkowo paleolitycznego Zatoki Pomorskiej" opublikowanego w "Sprawozdaniach Archeologicznych" w roku 2014.

Pan Marcin
lepszykamien.wordpress.com