Od momentu podjęcia decyzji o rozwiązaniu kapituły w 1810/1812 roku kamieńska katedra zaczęła pełnić rolę kościoła unijno-ewangelickiego. Były to świątynie różnych odłamów protestantyzmu, które na zasadzie unii - pełniły coś w rodzaju kościoła krajowego. W roku 1855 rozpoczęto prace konserwatorskie. Nadzór nad nimi miał sprawować pan Ferdinand von Quast, pierwszy królewski konserwator zabytków w Prusach.

Panu Ferdinandowi przypisuje się słowa: „żadne zniszczenie nie jest w stanie tak dalece zmienić pierwotnego charakteru zabytku, jak niejedna tak zwana restauracja"

Pan Ferdinand był uprzejmy rozebrać empory w nawach bocznych, położyć nową posadzkę oraz wznieść nową wieżę w oparciu o projekt pana Sollersa. Pierwsza wieża bez wejścia, miała powstać w wieku XIV. Spalona została zastąpiona kolejną, a wieku XVII miała posiadać barokowy hełm. Rozebrano ją w 1803 roku. Kolejną wzniesiono w roku 1855. Obecny kształt nadano wieży w latach 1934-1939 kiedy to poszerzono jej górną część. Dalsze zabiegi ''konserwatorskie'' polegały na otynkowaniu całego wnętrza imitując wątek ceglany. Pod koniec lat trzydziestych (1938-1940) otynkowane wnętrze zostało pomalowane przez szczecińskiego malarza, pana Hoffmana. Wprowadzone przez pana Hoffmana kolory, utrzymały się do dziś. Tak naprawdę, to przez te tynkowanie to prawdopodobnie zniszczono masę średniowiecznych malunków. Warto przypomnieć sobie przytoczone powyżej słowa pana Ferdinanda.

Po zakończeniu drugiej wojny światowej kamieńska świątynia znów zaczęła pełnić funkcję kościoła katolickiego. Kolejny raz okazało się, że zniknęła część uposażenia. Oczywiście mowa to u skarbach, w tym o relikwiarzu św. Korduli. Ze Szczecina odzyskano dla kościoła ołtarz główny, ale stracono XIII wieczny krucyfiks.

Szczęśliwie wojenne zniszczenia niemalże ominęły katedrę. W latach sześćdziesiątych przeprowadzono prace konserwatorskie głównie w chórze i zakrystii. W 1972 kamieńska świątynia zaczęła pełnić funkcję konkatedry, czyli drugiej siedziby biskupa. W roku 1974 zrekonstruowano malowidła na sklepieniach transeptu.

Warto zauważyć, że prace prowadzono pod nadzorem księdza Romana Kostynowicza. Ksiądz Roman ukończył studia w zakresie konserwacji dzieł sztuki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, był autorem wielu artykułów i książek. W kontekście Kamienia Pomorskiego przyjrzymy im się w następnym wpisie.

Pełna wersja wpisu, jak zawsze jest dostępna na blogu:

target=_blank>lepszykamien.wordpress.com/2019/04/04/kamienska-katedra-w-wieku-xix-i-xx/

Pan Marcin
lepszykamien.wordpress.com