Tych słów rodzina pacjentki prawdopodobnie nigdy nie przeczytała. Zapisane na czystych stronach romansu, który ktoś w szpitalu po prostu odłożył. Kim była oczekująca na operację kobieta? Czy to ostatnie jej słowa przed śmiercią czy może operacja zakończyła się pomyślnie, a pacjentka, pakując rzeczy do domu, zapomniała o książce?

„Dziewczynki, tak jak mówiłam, po śmierci proszę mnie spalić – pisała przed zabiegiem na czystej stronie książki – do trumny ubrać mnie w kolor różowy. Musicie to dla mnie zrobić. Kocham Was tak bardzo, może nie umiałam tego okazać, Andżeliczka kiedyś się przekonała.

Pieniądze – czytamy dalej w liście – no to będzie nie dużo, są schowane w moim pokoju w dzbanku w kwiatuszki. Dokumenty są w szafie w przedpokoju, od strony pokoju, pozostałe jakieś tam pod skórzaną kanapą, to trzeba podnieść do siedziska.

O moje kochane wnuki - czytamy na kolejnej stronie - to dbajcie, szczególnie o Oskarka i Wiktorka. Dziewczynki, nie zróbcie krzywdy Wiktorowi. Jeżeli chodzi o podział, tak zróbcie, żebyście miały coś po mnie i Wiktor też.

Kocham Was wszystkich nad życie. Jestem przed operacją. W nocy dostałam potwornego krwotoku, aż po pielęgniarkę wołałam, ponieważ nie mogłam wyjść z łazienki.”

List kończy zdawkowe „Pa, mama”. Na ostatniej stronie książki można jeszcze przeczytać nazwisko lekarza operującego: „Marek Jurkocz”.

Tę niezwykłą książkę kupili za złotówkę w Miejskiej Bibliotece Publicznej w Świnoujściu, mieszkańcy naszego miasta. Jej zawartość bardzo ich wzruszyła. Postanowili nam ją przynieść, licząc, że - z naszą pomocą - uda się ustalić, kim była autorka listu i przekazać go jej najbliższym.

Jest bardzo prawdopodobne, że pacjentka leczyła się w świnoujskim szpitalu i była mieszkanką naszego miasta lub okolicznej gminy. Chociaż nie można też wykluczyć, że przyjechała tutaj na wakacje, a trafiła do szpitala. Gdyby jednak jej stan nagle się pogorszył, byłaby tym kompletnie zaskoczona. Czytając jej list nie odnosi się takiego wrażenia.

Rok wydania romansu, w którym kobieta zapisała swoje pożegnalne słowa, to 2010. Pacjentka mogła więc trafić do szpitala najwcześniej w tym właśnie roku.

Liczymy, że pomożecie nam dotrzeć do autorki tego listu (jeśli jeszcze żyje) albo do jej rodziny i przekazać tę niezwykłą książkę.

źródło: www.ikamien.pl