Zabytkowy kościół w Koniewie doczekał się zabiegów konserwatorskich

Wśród beneficjentów znajduje się kościół pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej w Koniewie w gminie Wolin. Zakres prac obejmuje renowację wyposażenia, w tym empory muzycznej, polichromowanego stropu oraz empory kolatorskiej z herbarzem.

Pisaliśmy kilkakrotnie o kościele w Koniewie, postulując o ubieganie się o środki na prace konserwatorskie. Bowiem świątynia, która pośród wiejskich i małomiasteczkowych świątyń powiatu kamieńskiego jest niczym perła w koronie. XIV wieczna świątynia w Koniewie to według dawnej nomenklatury zabytek klasy „0”.

Były diecezjalny konserwator zabytków ks. Infułat Roman Kostynowicz w swej pracy „Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej” o kościele w Koniewie napisał: „Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1288 r. wg starych zapisów był to kościół parafialny pw. św. Bartłomieja. Patronat nad kościołem sprawowali kolejno: magnat ziemski (nazwisko nieznane), państwo oraz klasztor w Wolinie. W katach 1749-1751 podwyższono kościół o 3 stopy, dobudowano chór od strony północnej oraz drewnianą wieżę. Wtedy też zostało odmalowane wnętrze kościoła (sufit) przez malarza o nazwisku Rossenberg, co zostało zapisane na tablicy kościelnej. W roku 1939 wstawiono nowy ołtarz wykonany przez Bildhaera oraz usunięto z chóru empory.”

Wewnątrz kościoła na emporze organowej znajdują się herby fundatorów jako polichromie olejne. Są tam herby m.in. rodów: Knuth, Witte, Plötß, Osten, Massow, Wedel, Manteuffel, Kretlow. Barokowa ambona pochodzi z 1781 roku, a platerowana misa chrzcielna z 1872 roku.

Wiele przedmiotów w tym dwa srebrne pozłacane kielichy (1617 i 1634 r), patena (1614 r.), bogato haftowany obrus na ołtarz z 1700 roku zaginęły w czasie działań wojennych w marcu 1945 roku. Zachowały się pochodzące z XIX wieku: wiszący świecznik mosiężny o sześciu ramionach z płaskiej taśmy z końcówkami w kształcie kwiatów oraz neobarokowa latarnia z ażurową obudową.